مفهوم زندگی: همه باید بتوانند وارد ساختمان شده و از خدمات آن استفاده کنند، حتی اگر پاها یا بینایی قوی نداشته باشند. یک مکان قابل دسترسی مکانی است که همه به راحتی می توانند به آن بروند، به ویژه افراد معلول. این به معنای ساختمانی است که به طور کلی برای همه قابل استفاده باشد و طراحی آن بدون مشکل به افراد از جمله افرادی که انواع دیگر تواناییها را دارند اجازه میدهد پس از این همه بررسی وارد شوند. آنچه من به آن اشاره می کنم طراحی با استفاده از دنیای فیزیکی در ذهن رمپ ها، آسانسورها و حتی علائم بریل برای افراد دارای اختلال بینایی است.
زمانی که ساختمانی نامطلوب و غیرقابل دسترس است، دوستانه نیست. این امر ضروری می شود تا هیچ روحی در ابتدا مانند یک یتیم یا مورد غفلت زندگی نمی کند. این واقعا آزاردهنده است و برای هر فردی در صورت وارد کردن یا هر چیزی که میگوید، منجر به افسردگی یا ناامیدی بزرگ میشود. و به طور مشابه، پرسیدن اینکه چه خواسته هایی برای ساخت و سازها باید برآورده شود، ممکن است همیشه به افراد دارای معلولیت کمک کند. با گوش دادن به ایده ها یا پیشنهادات آنها و اقدام در مورد آنها، این بدان معنی است که فضاهایی در دسترس هستند تا همه بتوانند از آنها لذت ببرند.
داشتن یک ساختمان در دسترس موضوعی کاملاً جامع است. رمپها یک شات طولانی هستند اما بسیار مهم هستند، آنها میتوانند دسترسی به ساختمانهایی را فراهم کنند که در غیر این صورت بهعنوان مثال به دلیل ورود به مرحله غیرقابل دسترسی هستند. این افراد حتی از چند پله منحنی عبور می کنند که بدون رمپ عملاً غیرقابل عبور است. آسانسور در ساختمان های بلند ضروری است تا افراد ناتوان بتوانند از طریق ستاره ها به راحتی و بدون دردسر به تمام طبقات دسترسی داشته باشند. عرض دهانه درها حداقل 86 سانتی متر برای دسترسی کامل به صندلی چرخدار و هر وسیله کمکی دیگر. این شامل اطمینان از این است که دستشویی ها به راحتی در دسترس هستند و همه می توانند از آن استفاده کنند (درهای با اندازه معمولی، توالت های کمد بالا در صورت لزوم برای مثال فضای سینک و غیره)
طبق قانون، ساختمانها باید در دسترس باشند، اما دسترسی بیشتر از رعایت الزامات قانونی است. و این که عاری از هرگونه مانعی است که مانع از آن میشود که هر کسی که آمده و میخواهد تا آخر بماند. هرچه مکانهای در دسترستر میشوند، افراد دارای معلولیت میتوانند بیشتر انجام دهند - کار، رفتن به مدرسه یا حضور در نزدیکترین میخانه. تنها در صورتی می توان زمین بازی را گسترش داد که همه شانس یکسانی داشته باشند، و دسترسی برای اطمینان از آن مهم است.
زمانی که ساختمانها و مکانها راههای دسترسی به آنها را داشته باشند، بسیار سودمند هستند. شاید بزرگترین طرفدار این باشد که اجازه نمی دهد یک نفر احساس بی اعتنایی کند. وقتی افراد دارای معلولیت به همان مکانها میروند، همه شامل میشوند و دسترسی یا تعلق دارند. این باعث میشود که آنها احساس کنند بخشی از آن داستان هستند و هرکسی میتواند نظر خودش را بدهد. این برای همه نیز بهتر است - اگر بتوانید همه جا راه بروید و به عنوان یک فرد معلول آسیب نبینید یا از همه جا ممنوع الخروج شوید، این برای جامعه ما بیشتر است. در نهایت، چشم انداز زندگی برابر را برای مردم تضمین می کند: مطمئناً یک چیز خوب و بدون شک در هر جامعه عادلانه ضروری است.